Elif Merve

Sınıfın en arka kısmına almışlardı beni.Yaramazlığım insafsızlığım öğretmen bile bıkmıştı bunlardan beni sınıfın en arkasına tek bir sıraya oturtmuştu.Arka sıra en sessiz sıraydı beklide…..Hiç arkadaşım yoktu burada herkes benden korkuyordu benim gibi olmaktan yalnız kalmaktan çok iyi hatırlarım bir kez öğretmen geçmişimizi nasıl bir yerde yaşadığımızı anlatmamızı istemişti.Sıra bana gelince bir telaş yapmıştım ki ne anlatı cağımı bilemedim tabi ama ayağa kalktım ve bir şeyler zırvaladım.Ben-e-ben kekeleyerek konuşuyordum heyecandan.Ben eskiden Rusya da Perm’e yakın küçük bir kasabada yaşıyordum.Babam ben çok küçükken ölmüş on beş yaşına kadar annem büyüttü beni.On beş yaşıma geldiğimde annemde ellerimden kayıp gitti.Hayatını kaybetti.Belki inanmayacaksınız ama on beş yaşına kadar kendime hiçbir şey almamıştım.Şimdi on yedi yaşındayım haklısınız iki yaş oldu belki ama kalbim,ruhum şimdi öylemi? Daha dünmüş gibi hatırlarım annemde ölünce çekilmez olmuştu buraları ama gidebileceğim başka yerimde yoktu.Evim çok küçük değildi ama on kişinin sığabileceği büyük bir köşkte değildi.Ozaman tam bir zavallıydım anlayacağınız hatta babamın adını bile hatırlamazdım.Bir gün evin kapısı çalındı.O gün bir teyzem olduğunu öğrendim.Teyzem Zeynep. Birkaç gün sonra yine geldi ve beni buradan alıp İstanbula’ya onun yanına götürmek istediğini belirtti.Beni buraya getirdi bana muhteşem seçenekler sundu teyzem oldukça zengin biriydi birde iyi niyetli orta yaşlı bir kocası vardı oda bana çok iyi davranırdı.Size anlatmak istediğim eskiden sizin gibi iyi bir yaşama sahip olmadığımdır.dedim ve yerime oturdum alkışlar yükselmedi belki ama bazı kişiler duyarlı olup tebrik bile etti.Ders bitti çıkmak üzereydik çantamı sırtıma atıp şarkılar mırıldanmaya başlamıştım bile öğretmenden bu konu üzerine azar işittikten sonra kendimi sınıftan dışarı attım.Teyzemin bana doğru koştuğunu fark ettiğimde içime vuran sıcaklık hiç yaşamadığım mutluluğa karışıveriyordu.Merve demek buradasın?Çıkmışsınız dedi.Mutluluk doruklarda saçımı bir öne bir arkaya atarak konuşuyordum.Çıktık teyze.Eve giderken bile içimde farklı duygular besliyordum.Anlatırken yaşamıştım çünkü acılarımı,tatlılarımı.Her şey bir yana korkularımı atlatmıştım.Çünkü ben babamı bile hatırlamayan küçük kızken şimdi herkesi unutan her şeyi arkada bırakan zengin kız olmuştum bu bana geçmişimi unutturacak gibi değildi asıl beni hep hatırlamak isterdim çünkü..Belki de sınıftaki hiçbir kız gibi olamazdım ama benim önemim bu değildi ki.Bileğindeki küçük leke çarptı gözüne lekesi gittikçe büyüyordu.Bir hastalık olamazdı öyleyse nasıl büyüyordu??? Nese diye geçirdim içimden öle bir konuşmaydı ki sanki mutluluğumdan uzaklaşmış gibiydim.Eve vardık ve köşkün kapıları açıldı birden geçmişim geldi aklıma teyzemin elimden tutuşu merdivenlerden çıkarışı sunduğu tüm o harika seçenekler en iyi okullarda okutturmuştu beni en iyi seçenekleri sunmak için uğraştı hep şimdi bu merdivenlerde çıkarken buradaki insanların verdiği emekleri sunulan seçenekleri hatırlamamak mümkünmü uzun cırtlak bir renkte bulunan ve kırmızı görüntüsü veren bir pembe ojeli tırnak’ımı düşünür gibi çeneme vurmaya başladım o sırada teyzemin sesiyle yerimden hopladım
Ne oluyor Merve yürüsene
Ahh özür dilerim bir şey yok teyze
Kelimeler ağazımdan boş boş dökülüyor gibiydi.Ama sorun etmedim ve hoş karşıladım sonrada teyzemi daha fazla delirtmeden yürüdüm.


İçeri girdiğimde beni Metin karşılamıştı Metin amcamdı ama ona amca dememi istemezdi çünkü kendini yaşlı gibi görmek istemiyormuş evet çok yaşlı değildi ve öle davranışlarıda yoktu onunla eğlendiğimiz günleri sayamazdım bile.
Hoşgeldin Merve Kurabiye yemek istermisin?

Elbette teşekkür ederim Metin

Haydi içeri geç o zaman

Teşekkürler Peki hemen geçiyorum

Teyzem bana çabuk içeri gir dercesine bir bakış atmıştı onu daha fazla kızdırmadan içeri girdim.Ellerimi yıkadıktan sonra bahçeye çıktığımda teyzemler kahveleri yudumlamaya başlamışlardı bile o anda aklımda tek bir şey vardı.Her şeyin zamanla değişebileceği...

72* kayıt kısmına gidiniz.